bizitzari mila esker...

10 egun zoragarri. Momentu horietan eskutan izandako tresna haurrekin bizitzeko eta haurrekin batera hezteko onenetakoa. Astialdia, gure heziketan beharrezkoa dena eta ohartzen ez garena. Ongi pasatzeko taldearen gogo eta ilusioa tresna ezin hobeak direla konturarazten duena. Beraiek dira udalekuaren protagonista. Haurrak izan dira udalekua aurrera eraman dutenak eta beraien jarrerak erabaki du udalekuaren norabidea.

Gustatzen zaidan mundu bateko partaide naizela sentitzeak asko betetzen nau.

Pirritx eta Porrotxek aspaldi eman ziguten lezioa eta haiengandik asko ikasi dut. Astialdiak erakutsi dit eguneroko gauza txikiak inportanteak direla, elkarrekiko harremanak ere txiki izanagatik ere handi egin behar ditugula, eta ahal baldin badugu hauek altxor bilakatu. Abenturak eta bizipenak ospatu eta bizi egin behar ditugula, betetzen goazen urtean baina inportanteagoak direlako bizitakoa, gozatutakoa eta elkarrekin batera egindako bidearen dotorezia.

Ikasi dut irribarre egiten didaten pertsonekin zoriontsu izaten eta astialdiak erakutsi dit beti dagoela arrazoiren bat bizitzari milesker emateko eta bizitzari irri egiteko.

HORREGATIK...

MILA ESKER!

Iritsi zait uda

Iritsi zait uda. Batzuk esango dute ederki bizi naizela urtean zehar ere, baina ez udan bezain ondo, udan bezain zoriontsu. Aurtengo urtea (ikasturtea) aldiz desberdina izan da. Jakingo duzue honez gero zergatik.
Uda ere ezberdina izango da, ezberdina egingo zait. Gauza asko dut egiteko, ikasteko, disfrutatzeko, gozatzeko. Eta egon ziur horretara noala, ikastera, egitera, disfrutatzera, gozatzera, ...

Badut beldurra, gaizki egitearena agian. Aukera eman didatenei huts egitearena. Baina norberak du egin nahi duena nola egin nahi duen egiteko parada.

Bada liburu bat nire orain arteko udak biltzen dituena, eta espero luzaroan ere bilduko dituena, Mendiguren Xabierren "Uda betiko balitz", izan ere uda betiko balitz...

“Haurtzaroa pozaren erresuma izendatzea

Gizakien Historian edo Historiaurrean

Urrezko Aro bat izan zela sinestea bezalakoa da:

Harrezkero dena litzateke endekatze eta galera,

Okerretik okerrera igarotze ezinbesteko bat.”

Mendiguren, Xabier [Uda betiko balitz]

...milesker bidea zuekin egiten uzteagatik... Laster arte!...

I. ZATIA:

Orion, 2010eko apirilaren 17an

Aupa Larraul!

Ez da erraza urte osoan pertsona batzuekin egon ostean eta amaiera gertu dagoela konturatzean, barruan geratzen den sentsazioa. Urruti geratu zaigu urria, eta oso gertu maiatza. Eta tartean hamaika gauza. Hasieran ezagutu genituen bi pailazoak gogoan, Jurgi eta Sergio. Zein baino zein. Jurgi ero hutsa, begirale bezala dakiena eta balio duen pertsona. Sergio entzuten dakien pertsona. Berak esan zidan zentzua ematen niola berak egiten zuen lanari. Oker dabil, niri berak eman dit egiten ari naizen hau egiten jarraitzeko zentzua eta gogoa, funtsean, ilusioa. Ainara zer esanik ez. Plazer hutsa izan da zurekin esperientzia honen zati bat igarotzea. Zuregan ni bat bilatu dut. Besteengan irribarrea sortzeko irribarrea. Irribarrea egitea kostatzen zitzaidan momentuetan ere irribarre eginaraztea lortu duzu, eta penak ahazten lagundu didazu. Areso izan da niretzako gehien ezagutzea kostatu zaidan pertsona. Hasieran, esaten zuen gauza bakoitza entzuteko sekulako errespetua sortu zenidan. Hasieran txarra zela pentsatzen nuen, baina nik uste bere papera agian hobekien betetzen jakin duen koordinatzailea izan dela. Gustua eta dena eman du azkenerako zure “bronkak” jasotzea. Kritika konstruktiboak egiten ikasi dut, eta bai ere hori egitea ze garrantzitsua eta ze ona den ere. Ez ekintzak gauzak baloratzeko soilik, norbera eta ni baloratzeko ere.

Hasieratik oso gustura sentitu naiz Larraulen egin ditudan lagunen artean. Taldean, lasaitasun osoz, ni izaten utzi didate. Naizen bezalako Xabi ezagutzeko aukera eman didate, eta ni neronen burua ezagutu naizen bezala taldeak ere ni ezagutu nau. Lehenengo asteburuan automatikoki batzuengan etiketak jarri nituen. Bai, nik ere etiketak jarri ohi ditut, eta ez naiz damutu, izan ere, etiketa horietako asko erabat gainbehera etorri direlako eta sorpresa ematea lortu dutelako.

Taldea osatu duten guztiei eman beharko nizkieke eskerrak, denek lortu baitute niregan zerbait, baina bereziki Maialeni eskertu behar diot. Askok sekulako harremana genuela pentsatuko zuten, baina ez zen horrela. Maialen eta ni izaeraz oso antzekoak izan bagaitezke ere, ez ginen gaur ezagutzen garen bezala ezagutzen. Gaur, laguntzat dut, oso laguntzat. Larraulen niretzat sekulako makulua izan da. Alai egon naizenean alaiago jartzen lagundu dit, eta triste nengoenean ere irribarre bat, eta laguntza guztia eskaini dit. Maialen ezagutu dut, eta benetan nik uste lagun handi bat egin dudala. Juleni ere eskertu beharko nioke. Egia esateko, beldurra nuen. Iaz ezagutu nuen sekulako pertsona zen, eta nolabait ere nik animatu baldin banuen ere ikastaroan hastera, gerora etorri ziren gure zalantzak. Beldurra genuen ea elkar aguantatzen amaituko genuen. Julenek gehiago disfrutatzen lagundu dit, ikasten, bera entzuten, bera ulertzen eta berarengandik ikasten. Askotan hitz egin dugu gure baitan zer gustura sentitzen ginen ikastaroan, jendearekin, baina inoiz ez elkarrekin. Begirada batez ulertzen ikasi zaitut. Lagun izaten ulertu zaitut, eta askotan elkar hobetu edo aldatu beharrekoak esateak pila bat bete nau.

...JARRAITUKO DU